zaterdag 26 januari 2013
liefdeskind...
Als kind tarde ze meermaals de toekomst en klom ze steevast meters hoog.
Vaak stond ze te balanceren met 1 been op het koord.
Ze was helemaal niet verwaand.
Ze leefde in haar eigen wereldje
en zonk soms meters diep in haar met tranen gevulde schoot.
In haar hart wist ze niet eens dat ze liefde bezat,
laat staan dat ze er zich moeiteloos aan overgaf.
Ze wantrouwde iedereen die kruisten op haar pad.
Ze was verbaal heel sterk, maar emotioneel een wrak,
omdat ze niet eens wist waar de waarheid in dit bestaan zat.
Al die fabeltjes en onuitgenodigde katertjes.
Nu zovele jaren later kent ze alleen nog de bezwaren en de ongeprezen daden van de mensen
die toen het kind in haar niet spaarden.
Ze heft het hoofd en groet vol liefde haar eigen kind.
Dit vertederend en goedgezind als een herboren liefdes kind.
©Raes Anja.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Verlangend...
Jij stoere bast zonder neiging voor 2 laat me vol verlangen staan. Ik, de dwaas die steeds tot het gevoel en de verbeelding praat, schre...
-
Ergens tussen de tafel en het bed... Hoe meer de tijd haar vleugels spreidt, hoe verder de spanwijdte reikt. Net zoals twee speelzieke acte...
-
De eenvoud sterft in de meervoud van mensen die niet weten waar het eigenlijk om draait. Het is balanceren tussen goed en kwaad....
-
Who`s fooling who? Soms ga ik terug in de tijd om na te gaan waar het fout liep. Het was de woekering, het verdriet dat menig sporen achte...