Nog steeds
liggen de kamers
van mijn huis
overhoop.
Elke kamer
gevuld met
een luide stem
de ene huilt,
de andere zingt.
Nooit is er eentje stil.
Hoe graag
ik het ook wil...
De muren kraken,
het laat me razen.
Mijn omgeving verbazen.
Vroeger sprak m'n in raadsels,
nu, vul ik ze tot ieders verbazing
(wankelend) in.
Ieder woord voelt goed,
het laat me zelfs eindigen
met een groet.
Bye-bye ... !
©Raes Anja
