Xander,
Als ik naar je kijk zie ik donkerblonde krullen,
een kamerbrede glimlach en een beer van een vent.
Bijna klaargestoomd om je weg te vinden in een wereld vol stormen,
dromen en een eenzijdig gevecht.
Wat herken ik m'n oude zelve in jouw praten,
voelen en raken.
Voel jouw angsten en hoor je stem.
Je legt de lat steeds hoger, maar alsjeblief,
laat jezelf ook af en toe eens bekomen, op asem komen,
want niet alles wat je hoort en ziet mijn kind is echt.
Het is geven en nemen, boos zijn en schreeuwen.
Het is durven zwemmen zonder reddingsvest.
Het is vasthouden aan alles wat je hebt.
En jongen, ik twijfel niet, nooit,
ben er zelfs 100% zeker van dat jij het wel redt.
Liefs,
je mama 💗
