Plots voelde ik
de stilte,
 |
| Soms moet je een stap terug doen om weer vooruit te kunnen... |
van het net wat anders zijn.
Ik kon hen niet volgen.
Mijn wereld druist namelijk in
tegen de snelheid
waarmee zij over de wegen razen.
Alles gaat net iets'te'.
Ook al klonk het in mijn hoofd
als een goed uitgestippeld plan en
deed ik wat extra vloeistof
in de kan.
Het ging niet, wat een pech...
Eerst ontstond er een file,
daarna had ik alweer af te rekenen
met enkele blutsen en bulten
in mijn carrosserie.
En op het einde van de rit,
was iedereen klaargekomen,
behalve ik.
Van een berggeit gesproken...
wel, die hete bliksem...
die was ik ;o) hahaha
©nja Raes
