Only human...
Ik was Judas, jij de kerk.
Ik ben de vrucht,
en jij
nog steeds onbevlekt.
Zij is de schaduw,
ik de nacht.
Omdat ze zich meermaals in
vertelseltjes begaf.
Ik was het minpunt,
jij het pluspunt.
Ik was de kots, zij de gal.
Ik ben het vlees, hij het bloed
dat vanonder
hun kortgeknipte nagels vloeit.
Kragen gesteven,
kelen gesmeerd.
Ik, ik ben een mens en jij,
jij een bedorven Maria's kind.
Geen hoeken en kanten of
betreurenswaardige spijtoptanten
Hij is uitverkorene, jij het segment.
Ik ironisch en jij DOM omdat je
in deze schrijvers gedachte zwom.
©Raes Anja (Deel2).
woensdag 18 april 2012
Abonneren op:
Posts (Atom)
Verlangend...
Jij stoere bast zonder neiging voor 2 laat me vol verlangen staan. Ik, de dwaas die steeds tot het gevoel en de verbeelding praat, schre...
-
Ergens tussen de tafel en het bed... Hoe meer de tijd haar vleugels spreidt, hoe verder de spanwijdte reikt. Net zoals twee speelzieke acte... -
De eenvoud sterft in de meervoud van mensen die niet weten waar het eigenlijk om draait. Het is balanceren tussen goed en kwaad....
-
Who`s fooling who? Soms ga ik terug in de tijd om na te gaan waar het fout liep. Het was de woekering, het verdriet dat menig sporen achte...