Je benadert z'n lichaam
als een beminde,
knoopt langzaam z'n hemd open
en laat tederheid binnenstromen.
Je laat je gaan
en speelt het spel.
Geloof me
na een tijdje kom je er wel.
De toon is gezet, de bevrijding nabij...
©AR.
vrijdag 26 december 2014
Abonneren op:
Posts (Atom)
Verlangend...
Jij stoere bast zonder neiging voor 2 laat me vol verlangen staan. Ik, de dwaas die steeds tot het gevoel en de verbeelding praat, schre...
-
Ergens tussen de tafel en het bed... Hoe meer de tijd haar vleugels spreidt, hoe verder de spanwijdte reikt. Net zoals twee speelzieke acte... -
De eenvoud sterft in de meervoud van mensen die niet weten waar het eigenlijk om draait. Het is balanceren tussen goed en kwaad....
-
Who`s fooling who? Soms ga ik terug in de tijd om na te gaan waar het fout liep. Het was de woekering, het verdriet dat menig sporen achte...