Spuugzat...

In feite heb ik het allemaal gehad,

ik klad, bewandel roekeloos het levenspad.

Huppel als een puber over het zebrapad, 

vaak neem ik hierbij zelfs het hazenpad

en dan lieve mensen, dan schreeuw ik 

vetgedrukte regels vanuit een roddelblad.

Zinnen zoals: 

"Gij godverdomse klootzak, ik ben het spuugzat..."

Lang leve het eeuwigdurend kamer debat

©AR.

Between the lines...

A portrait of a friend ...

Somewhere between the lines 

I draw your face

every line pleasing to the eye,

every ripple a sign that you survived.

You fought hard.

I might be color blind

but to me you are my everyday mishmash.

One of the reasons to keep playing this game

and even to make an extra move.

Come on, let's take the plunge.

Let us drift, overtake and explore.

It's our eyes, it's our look,

they tell stories that only we can translate

...

(Hurray, what a color picture)

©AnjaRaes

2-1 = Geen 🤔

Ares had zo graag een nummertje gemaakt, 

zich uitgesloofd in haar tuin.

Hij graaide, grabbelde en snuffelde 

zich een weg diep naar beneden.

Of het nu hengelen, wippen of schommelen was, 

het werd een zoektocht naar meer.

Zie hem daar liggen, 

met zijn neus in de bosjes en zijn tong in de sloot.

Zijn visje is gevangen, hij heeft beet en 

terwijl hij zijn anker binnenhaalt, trekt zij de waarden af.

Wat een uitkomst...

©AR.

Who`s fooling who?

Who`s fooling who?

Soms ga ik terug in de tijd 

om na te gaan waar het fout liep.

Het was de woekering, 

het verdriet dat menig sporen achterliet.

Al die ingehouden woede, het verstoten.

Het kan uren blijven stormen in je hart,

maar als jouw ogen geen tranen meer herkend,

dan is het tijd, tijd om op zoek te gaan.

Niet te snel, gewoon traag, terug naar de kern,

de schoonheid, datgene wat blijft.

Vanaf vandaag ben ik degene die dirigeert,

de toekomst zaait en wandel tussen het verzet.

Dankjewel voor alles, voor de levensles.

Wat nu volgt is de stilte...

Het gevoel van ... Vredigheid.

©nja Raes

4 jaar...

4 jaar...

En de warmte naar waar ik zocht 

is voor altijd verdwenen, 

samen met de tumor weggegeven.

Onze levens getekend en jij niets vergevend, 

blijft maar verwijtend praten, raken,

 mijn aanwezigheid kraken.

Ikzelf dwalend op zoek 

naar vrede en een zege,

ik weiger op te geven,

het krijt te vegen.

"Help is on the way"

...

©AR.

 

Misschien...

Misschien, 

soms, 

zo nu en dan.

De vage logica tussen ja en neen.

Een speelruimte van keuzes,

vandaag nog belangrijk,

morgen monddood gemaakt.

Twijfels, het eind nabij.

Een afscheidsgroet, 

nou vaarwel, bedankt tot ziens!

©nja Raes

Xander

Xander,

Als ik naar je kijk zie ik donkerblonde krullen,

een kamerbrede glimlach en een beer van een vent.

Bijna klaargestoomd om je weg te vinden in een wereld vol stormen, 

dromen en een eenzijdig gevecht. 

Wat herken ik m'n oude zelve in jouw praten, 

voelen en raken.

Voel jouw angsten en hoor je stem.

Je legt de lat steeds hoger, maar alsjeblief, 

laat jezelf ook af en toe eens bekomen, op asem komen, 

want niet alles wat je hoort en ziet mijn kind is echt.

Het is geven en nemen, boos zijn en schreeuwen.

Het is durven zwemmen zonder reddingsvest.

Het is vasthouden aan alles wat je hebt.

En jongen, ik twijfel niet, nooit, 

ben er zelfs 100% zeker van dat jij het wel redt.

Liefs, 

je mama 💗

©njaRaes