Ergens tussen Asclepius en Hippocrates...
Achter de flarden van het gordijn
schuilen donkere stemmen op zoek naar licht.
Zandkorrels doen vele ogen drogen.
En laten de mens in ons naar buiten komen.
Krankheid kwam, onverdorvenheid stierf.
Veldslag half gewonnen, dankzij de goede zorgen
van koekjes en het aftreksel in de morgen.
Daglicht ziet helderblauwe ogen
en de vele demonen die in de vertrekken wonen.
Als een krijgsman doordacht
las je vele regels geheel onverwachts.
Innemend, daar je niet alleen een witte jas,
maar ook een hersenwerker was.
©Raes Anja - 07 April '12.
Een schrijfsel voortvloeiend uit Gisteren en Morgen ...
