Met de deur op slot...

De avond valt

over de kamers en het bed.

Zou ze huilen tot het went.

Nog 2 treden

1,...2

Alles begint te beven,

haar mond, 

haar lijf en leden.

Zou hij komen, 

met de deur op slot. 

Zou hij ...

Neen, alsjeblief.

Ze luistert 

en hij zegt stop..

In z'n hoofd zijn 

alle liedjes op.

Hij is er geweest...

En zij, zij staat op 

met in haar keel een krop.

©Raes Anja

Almost a year...

Bijna 1 jaar en toch voelt het aan alsof het gisteren was.

Ik was op m'n werk toen je me wou spreken.

Ik wist eerlijk gezegd al wat je me duidelijk wilde maken.

Maar toch bleef ik ergens de hoop koesteren dat je zou bijdraaien.

Hoe vaker we spraken, hoe meer respect ik kreeg voor je beslissing.

's nachts lag ik te woelen, ik vroeg me af of we werkelijk alles hadden gehad.

En telkens kwam ik tot de conclusie dat er geen uitweg meer mogelijk was.

Je had geprobeerd, meermaals zelfs en niemand, 

maar dan ook niemand kon je dan ook iets kwalijk nemen.

Toch besefte ik tegelijkertijd dat het afscheid nemen dichterbij kwam 

en ik er eerlijk gezegd niet klaar voor was.

...

Nu vandaag, weet ik me nog steeds geen raad, niet dat ik verloren ben of opgeef

maar het gemis is er enkel groter op geworden.

Toen ik de eerste maal terug je huis betrad keek ik meteen naar de trap,

Zou ze roepen, zou ze... neen :'(

Je laatste sms-je heb ik bewaard, zoals het een echte soulmate betaamd.

Mens toch, wat zag ik je graag♥

©Raes Anja

De zondaar...

Ik dacht...

misschien
verandert ze,

misschien 

leert ze lessen uit de tijd,

uit hun afwezigheid.

Maar neen, 

zoals zij is er geen 1

Ze valt, staat op 

en gaat weer liggen,

omdat ze de honger naar meer

niet meer kan stillen.

Ze koopt, belooft,

haalt onschuldige levens overhoop.

Ik dacht...

misschien vandaag.

Maar ik ben te laat.

Ze heeft het weer voor mekaar.

En de twijfels

tja, die maken plaats voor haat.
Van nu af aan is het gedaan.
Bye, bye ... leugenaar !

©Raes Anja