Vijf voor twaalf,
Je hart klopt in je keel.
Enkele witte stofjassen hebben je in hun greep.
(Het is staren doorheen de spijlen van je bed).
Wat als? Neen, je moet!
Anders is het misschien voorgoed.
Je zal huilen, knagen en vragen.
De ene keer minder en meer verdragen.
De tijd tikt langzaamaan voorbij
en heeft z'n wijzers richting herstel gezet.
Hoera, je bent gered!
©nja
