T(e)huis...

Opgevoed

 in een tweestrijd van woorden,

gedompeld in de verheerlijking 

van hun zijn.

Gisteren werd morgen,

vandaag doet pijn.

Geen handjeklap of kinderspel.

Wel een bestemming onbekend

naar een huis dat meer kamers dan gezichten kent.

Op zoek naar de geestdrift van een oud geworden kind.

Verlangen maakt immers blind.

©Raes Anja

Je gaat...

Je gaat,

alle sporen verdwijnen.

De tijd lijkt nergens 

voor terug te deinzen.

Soms, zou ik heel even
willen verdwijnen.

Gewoon gaan liggen, bladstil.

Geen voor- of tegenwind.

Enkel de aarde en ik.

Het regent ...

(zakdoeken vol).

©Raes Anja

 

Smoezen...

Ken je dat ?

Die uitvluchten,

die altijddurende kluchten.

Het duidelijk maken

met een gebaar

van:

Ik kan het Ma.

Het steeds wankelen

op de rand van het verstand.

Je hele lijf en leden

laten teren op

frisse ideeën.

Om dan op het einde

van je krachten

in je denkbeeld

te versmachten.
Ik wel hoor !

©Raes Anja