Memories in the rain...
Het voelt raar te weten
dat we ooit vergeten,
zonder enig tastbaar teken.
Herinneringen vervagen
in de loop der jaren.
Zelf de schaduw
van het vergaren
laat ons gebaren dat we spraken
in vele vreemde talen.
Vage beelden over hem en haar
tonen machteloos
het kleurloos verleden aan.
Nooit het verdriet
van de memorie dat je schiep.
Iedere rimpel om je mond
laat tonen waar het reiken
ooit voor stond.
Je vale huid toont
het nodeloos vechten aan.
Je fragiele lichaam
het vallen en opstaan
het vallen en opstaan
Iedere traan staat voor
komen en gaan.
Het lief en leed
die we grenzeloos
deelden
laat ons angstig
de onuitgesproken
woorden stelen.
De tijd van beminnen
laat ons stilletjes sterven
vanbinnen
zonder de honger te stillen.
©Raes Anja
