Een sentiment...
Mijn vriend,
Elke dag zonder jou
voelt als een schaduw zonder licht.
Een volgeschreven blad dat op z'n lezers wacht.
Je staat op, verteert de woorden en gaat weer liggen.
En ik, ik spartel doorheen de dag met een opgezette lach
en wangen zo rood, dat het lijkt alsof ik bloos.
Ach, wat is het leven voorbijgaand,
het is alsof het 'ons' oefent in het afscheid nemen.
m'n telt de rimpels, 1 min 1 = geen.
Nog even en de stoppen slaan door.
Het is vreemd, hoe het ons bij de kelen grijpt en zegt:
Het is een spel.
Allemaal uitgevlakte woorden,
waar enkel de klanken nog van een zanger dromen.
Eerlijkheid, het kan van alles betreffen.
Het went...
©Anja Raes
