Lieve (Re)Belle,
Al meermaals heb ik deze week getracht een woord uit te brengen op papier,
maar telkens wanneer ik voor mijn blad zat verstijfde ik,
duizenden vragen raasden als een sneltrein door mijn hoofd maar geen enkele kreeg gehoor.
Er is namelijk nog zoveel dat ik je zeggen wil,
zoveel dat ik met je delen ...
Wij 2, tegen de rest van de wereld weet je nog ?
Nooit liepen we in de maat,
nooit waren we elkaar zat,
Nooit was er iemand dat vergat,
We plaagden, gromden en zaagden.
Lachten ons letterlijk krom,
omdat ik er weer iets onnozel op verzon, wartaal, een schunnig gebaar.
Anderzijds,
wisten we beiden wel dat we ondanks 'HET MASKER' dat we droegen
er niet zoveel meer was om te plannen,
want iedere dag opnieuw kwam die helse pijn.
Iedere dag weer het gedreun.
Het beseffen dat je nooit meer dezelfde van vroeger kon zijn knaagde...
Het deed 'ons' meermaals maren.
Want je leefde graag, VERDOMD TOCH wat leefde je graag.
Toch was er elke dag die lach, die schitterende lach van jou
waardoor ik voor heel even vergat in wat voor ellende je wel zat.
Lieve meid,
Wat hebben toch een heftige tijd samen gehad.
...
Daarom zeg ik je nu BEDANKT!
BEDANKT voor de tijd
BEDANKT voor het gebaar
Want geloof me, ik werd het gewaar...
Wat zie ik je graag.
Niet alleen gisteren en vandaag,
Maar voor Altijd,
FOREVER !!!
Liefs,
Ikke Xxx
©Raes Anja
