De tijd heeft vele gezichten,
het is een onomkeerbare vooruitgang
waarin wij als mens gedijen.
Schuldig gemaakt aan het drukken of draaien
van onregelmatige vouwen in je gelaat,
de ene wat losbandiger dan de andere.
De diepere rijpelijk overwogen,
door het slikken en het kauwen.
Het gaandeweg te loor gaan door het vele gissen
naar morgen...
Toe, laat me de morgen brengen,
laat ons de dans ontspringen,
want daar zit het licht.
...
©AnjaRaes
