2 jaar ...

 Dag dagboek man of vrouw,

2 jaar al...

En neen, ik ga niet ontkennen, dat ik niet heb stilgestaan bij deze datum,

hij staat immers 'voor altijd' als een stempel op mijn lichaam en netvlies gebrand.

Want hoe cliché het ook klinkt, van toen af aan is mijn kijk op wat men 'het leven' noemt 

voor altijd verandert, niet dat ik me dagelijks in medelijden rol, integendeel!

Ik heb me sindsdien nog nooit zo goed gevoeld in mijn vel.

En dit enkel en alleen door wat ik toen geleerd heb en dat is om alles net wat 'helderder' te bezien.

Een nuchtere kijk, niks meer te overhaast en gewoon door mezelf te zijn.

Ook al loop ik hiermee tegen de stroom in en stamp ik tegen bepaalde schenen,

'je mon fou' 😁

Op een hand kan ik ze tellen, degene die me door dik en dun zijn blijven steunen.

Dan besef je pas, dat degene van wie je het minst verwachtte, je leven net verrijkten.

Het betekend(e) zoveel...

Al die sprankeltjes hoop, die zogenaamde lichtpuntjes.

Dat is net hetgene wat je doet voortbewegen, 

het leert je om niet te snel op te geven, ook wanneer het water je aan de lippen staat...

en het even 'echt' niet meer gaat.

Ze hebben me 5 cruciale jaren gegeven en ook al is de tumor eruit, je draagt het mee.

Niet dat ik een aftelkalender heb gemaakt, zeker niet, maar het zit als een draad verweven 

in je doen en laten, je verdere leven.

Laat ons zeggen, dat ik in 2 jaar tijd een kloof van 10 jaar heb geslaan.

(Dit terwijl mijn hart nog steeds gekke sprongetjes maakt) 😂

Je zit er maar mee, denk ik dan...

En geloof me, wanneer ik zeg, ik draag ze met trots, de littekens, de vele rimpels en grijze haren.

Wat me lief is, is immers gebleven en wat weg is, is ingeruild voor wijsheid.

We zijn bijna halfweg, op de 'goede' weg en terwijl ik dit neerpen, hou ik de plank van mijn kast stevig vast en sluit ik af door breedlachend te gillen,

'Kijk', ik ben er nog, 'i did it my way' (en wat voor een)! 

©AnjaRaes

Laat mij ...

Laat mij...

Zeg, laat mij het zijn, 

die sorry zegt tegen de dagenraad,
degene die ja zegt tegen al het kattenkwaad.
De zondaar, de delinquent, de dader, 
ook al denk je nu al aan de gevolgen voor later.

Toe, Laat mij het zijn, 

het zwarte schaap, de blater.
Ik heb immers al zoveel andere lasten gedragen.

Komaan, laat mij het zijn, 

die gal spuwt, 
de bladzijden keert en jouw ruwe woorden vergeeft.
Ik zal het zijn, die slaapdronken op zoek gaat in het in donker.
Kijk, daar is de ochtendschemering al.
Goeiemorgen 

Ach, niemand =  vrij van zorgen.

©AnjaRaes

Wankel...

Wankel...
Zeg me, 

wie is er nog niet verloren gelopen 

in de tellers van de tijd?
Op zoek naar wat warmte en genegenheid.
Op zoek naar enige betekenis, 
naar de zin van het bestaan.
 Verblind door vage woorden 

en kwetsende letters op papier.
Ergens samen, maar toch apart.
Honger, alsof je nooit wat anders hebt gehad.
Snakkend naar een droge dag 

en wat zonneschijn misschien.
Oh god, ik grien.
©AR.

Bijna 2 jaar al...

Op 16 november'18 bijna 2 jaar geleden werd ik gelabeld als kankerpatiënt.

Het was zwaar, niet alleen fysiek, maar ook in m'n bovenkamer.

Al besloot ik, om hetgene wat in mijn hoofd zat niet met iedereen te delen,

ik had immers al een groot deel van mijn vrouwelijkheid moeten afgeven.

Nooit eerder had ik stil gestaan bij het feit of ik eventueel nog kinderen wou, maar nu was ik zwanger van een 'tumor' en werd er op minder dan een week over mijn 'leven' beslist, geen keuzes, geen alternatief meer...

Het was erop of eronder, met een radicale ingreep als gevolg...

Ik heb op 2 jaar tijd al meer poezendokters gezien dan, een 'echte kat' in haar 7 levens, maar dankzij hun kordaat optreden heb ik opnieuw een kans gekregen om 'echt' te leven en niet zomaar te overleven.

Voor het eerst kan ik herhalen wat ze vandaag na de inwendig onderzoeken zeiden:

'Er zijn geen onzuiverheden te zien, littekens zijn eindelijk dichtgegroeid, een goede kleur, geur. Het topje vd ijsberg (lees: Vagina) is zuiver en de cystes die zich nog steeds vormen op mijn achtergebleven eierstokken worden steeds kleiner en dat is positief'...maw: stabiel en still clean! 

Binnen 3 maand terug en als ik dan opnieuw 'goed' scoor, zullen er 6 mnd overgaan.

'Bedankt' aan degene die er 'echt' voor me zijn, zowel privé als op professioneel vlak, jullie zijn 👍 en hebben voor altijd een speciaal plekje in mijn ❤. 

@nja

Eros

Eros...

Wil je dansen, 

samen walsen

op het ritme van m'n hart.

Zachtjes strelend tot ik breek

en me blindelings aan je geef.

Wil je, samen wachten 

tot je aanwezigheid verdwijnt

en ik belangeloos achterblijf. 

Wil je...

©AR. 

Brevis...

Brevis,
Hoe vaak heb ik je niet beschreven,

mijn hart en ziel bloot gegeven.
Elk karakter zorgvuldig uitgekozen.

Ieder woord, een klank.

Gehuld in een taal die alleen jij en ik verstaan.

Elke brief opgebouwd in strofen,
14 om precies te zijn.
Elke regel een deel, een gedragslijn.
Een weloverwogen keuze om als schrijver vol van jou te zijn.
©Raes Anja

.

♥ Liefde ♥

♥ Liefde ♥

Je moet het voelen,

niks anders bedoelen.

Je moet het proeven, 

ergens op doelen.

Je moet het willen,

je ergens vast op pinnen.

Je moet het stillen

en met beide handen tillen

Je moet verlangen, 

de vele kamers behangen

en dit met letters van papier, 

gedrenkt in passie en vertier

Kortom, je moet dichter zijn, 

om dichterbij te kunnen komen

©Raes Anja

Ademnood...

Het ontbreken van de pijn,

het snakken naar zuurstof

om gewoon jezelf te kunnen zijn.

...

©Anja Raes

Tijd is alles...

Tijd is alles

...

Het is overal en nergens, 

ook al sta je even stil.

Het is het wandelen in het donker, 

op zoek gaan naar het licht.

Het is de berg in je verleden, 

jouw toekomst en heden.

Het is het blijven doorademen, 

ook al tel je angstvallig tot 10.

Het is het verloren lopen en thuiskomen.

Het is het schudden en beven, alles geven.

Het is het denken aan morgen, 

een dag zonder zorgen.

Het is het luisteren, 

het zachtjes fluisteren.

'Je doet het goed'

Tijd is alles, alles op z'n tijd.

©Anja Raes