zondag 26 maart 2017
Mijn eigen weg...
Alsjeblief,
gun me een vaarwel,
een tot ziens
of een tot later misschien.
En vergeef me,
Jouw blik,
mijn verlangen.
Onze wandelingen hand in hand.
...
Toe, laat me in stilte verdwijnen,
een afscheidsbrief schrijven.
Zodat je kan blijven herhalen,
dat je nooit had gedacht
hoe groot en pijnlijk
de herinnering wel was.
©nja Raes
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Spuugzat...
In feite heb ik het allemaal gehad, ik klad, bewandel roekeloos het levenspad. Huppel als een puber over het zebrapad, v...
-
De eenvoud sterft in de meervoud van mensen die niet weten waar het eigenlijk om draait. Het is balanceren tussen goed en kwaad....
-
Ergens tussen de tafel en het bed... Hoe meer de tijd haar vleugels spreidt, hoe verder de spanwijdte reikt. Net zoals twee speelzieke acte...
-
Wat ik me aan je herinner is de smaak van jouw lippen, de warmte van je mond waarmee je me meer dan eens naar een hoogtepunt zond. De...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten