Freedom...

Je kan je blind blijven

staren op alle tekens 

van geweld.

Je kan ook proberen

ertegenin te gaan,

met het schoonste wapen

dat ieder van 'ons' bezit,

namelijk

vriendschap en de glimlach

van ieders kind.

Het is leren 'kleur' bekennen, 

met of zonder accent.

Het is bouwen, vertrouwen.

Het is blijven verlangen, 

Jezelf
durven

open stellen 

om 'samen' op het eind 

van het verhaal

hand in hand

aan de vuurlinie van

♥ 'Liefde' ♥

te staan.

(Kom, we gaan...)

©nja

Nooit...

Nooit zal ik vergeten,

het eerste teken.

Dat gevoel van onmacht.

Die momenten dat je even vergat,

dat ondanks je onmetelijke kracht,

's nachts, een vogel was voor de kat.

Je lichaam helemaal opgevreten

door de vele littekens en het vergeten

of het nu maandag of dinsdag was.

Je nam de dag hoe het was.

Geen zon of regen,

geen wind dat je haren kon strelen.

Alleen 4 muren, een bed en een kast.

En 1 houvast, haar liefde en de storm in haar hart.

Nog nooit had ik iemand ontmoet zoals zij.

Nooit zullen de dingen nog hetzelfde zijn.

Ik ben verandert, anders.

Nooit zal ik vergeten,

de rijkdom dat ze me heeft gegeven.

Ik omarm nu de pijnloze dagen met een lach

en ga regelmatig eens overstag.

'k roep halt, nu even niet.

Dan val ik ten prooi en schrijven ze recepten voor:

Rotzooi.
Zo kraken ze mijn lichaam als een noot.

Wanneer zal ik dan eens oogsten, nooit?

©nja Raes

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



Chronisch gelukkig...

Plots voelde ik
de stilte,

Soms moet je een stap terug doen
om weer vooruit te kunnen...

de pijn
van het net wat anders zijn.
Ik kon hen niet volgen.
Mijn wereld druist namelijk in
tegen de snelheid
waarmee zij over de wegen razen.
Alles gaat net iets'te'.
Ook al klonk het in mijn hoofd
als een goed uitgestippeld plan en
deed ik wat extra vloeistof
in de kan.
Het ging niet, wat een pech...
Eerst ontstond er een file,
daarna had ik alweer af te rekenen
met enkele blutsen en bulten
in mijn carrosserie.
En op het einde van de rit,
was iedereen klaargekomen,
behalve ik.
Van een berggeit gesproken...
wel, die hete bliksem...
die was ik ;o) hahaha
©nja Raes

Voor Fabke...

Voor Fabke... +07/07/2015

(in opdracht van DMM) 

2 jaar lang 

gevochten.

2 jaar lang 

balanceerde je

op een koord. 

Elke stap,
een sprankeltje hoop.

Wekenlang voelde je het aan.

Je maakte jezelf als het ware klaar.

Het was tijd om te gaan.

Het leven had net z'n laatste adem uitgeblazen
en ging op zoek naar een vederlicht bestaan.
Het is gekomen,
het is gedaan.
Tijd om je prachtige vleugels uit te slaan.
(My darling, ma copine, n'oubliez pas, ce n'est pas la fin!)
Vaarwel Fabienne...
©nja

Dirk...

Een collega, werkmakker en vriend.

Dirk Geerts
Hij werd geboren te Ninove op 13 september 1954

en is thuis te Ninove overleden op 26 juni 2015

Stil en ingetogen

nemen we afscheid

van jou Dirk

Het is allemaal

zo plots,

zo ineens...

Nu blijven we allen achter:

 uit het veld geslagen

en 

verweesd.

onze herinneringen aan jou

worden levendig gehouden

door te praten 

alsof je nooit bent weggeweest.

Nooit zullen we vergeten.

Het voelt vreemd...

©nja

Thé Lau...

Thé Lau,

De jacht was geopend,

de netten gespannen.

Hij is gekomen,

keurig uitgedost 

in maatpak.

Hij fluistert, het is nacht.

Droom maar lekker, 

slaap maar zacht.

Regendruppels

maken plaats 

voor engelengezang.

Bedankt, voor wat was.

Wij houden ons

wel aan je liederen vast.

©nja

Geboren te Bergen (NH), 17 juli 1952 -  + Amsterdam, 23 juni 2015.

Genaaid...

Vandaag,
werd ik gesjost, 
genaaid en gekraakt.
Vandaag, 
zag ik eindelijk in,
dat hoe hard je ook rent of springt,
er altijd mensen zullen zijn
die je de pas afsnijden en ervoor
zorgen dat je nooit meer zult rijmen.
Bedankt, voor de moeite...
Dubbel genaaid houdt beter zeker!
©Raes Anja

730 dagen

730 dagen 

en 'k voel nog steeds de pijn

als ik je naam over mijn lippen rol.

Je bent niet alleen de regen, maar ook de zon.

Jij was degene die me smeekte: hou vol.

Wel meid, het is nog steeds 

springen, zwemmen en kopje onder gaan.

Maar het gaat, echt wel...

'k Laat je wel weten wanneer ik naar je toe snel.

En ondertussen,

 speel ik verder en vertel.

©Raes Anja

Lentekriebels...

Geloof me,

er is niks mis met houden van,

het vertrouwen van.

Vreemd toch,

liefde kent elke taal.

Of het nu om een sprookje 

of een beeldverhaal gaat.

Elk begin, 

een komen en gaan.

Het ongeduldig wachten.

Shit, waar zit em toch?

Wat kan je immers 

van die jonge tortelduifjes verwachten?

Tranen, 

om het afscheid te verzachten.

Wat onschuldig geplaag...

smile

2 mensen die na verloop van tijd 

voor meer zekerheid gaan.

Een huisje, een tuintje...

Een plek waar alle bloemen 

door de seizoenen heen

in bloei blijven staan.

Op fabeltjes staat geen naam ;o) 

Dus mensen,
♥ No matter what ♥ 

blijf ervoor gaan.

©nja

een RAP(pe)KEN placeren...

Ik dacht,
'k ga eens RAPpen 

dat lijkt toch een beetje op klappen.

Al weet ik niet of de wereld 

dat allemaal gaat snappen.

Soit, 'k zen gewoon helemaal in de ban

van al dat poëtisch gezwam.

Al dat schrijven en rijmen.

Dat dansen,
dat geweldig zingen
en onnozel springen.

Komaan, doe mee?

zeg toch niet neen.

't is niet in den douche
of op 't wc.

Gewoon eens wiegen
van links naar rechts 

 en lekker chillen
met een volle fles.

Tel maar eens tot zes

♫ 1,..2,...3,....4,.....5,......6 ♫

Verdomme toch,

 'k ben zekers geflest?

☺♪Yes, yes ♪☺

zijt gij mor rap, want nu zit ik met de slappe lach!

Hahaha... 
(Zo'n grap en neen, 'k zen zelfs niet zat)

©nja 

Vaarwel Gisèle...

Dag Gisèle,

voor je gaat nog 1 kleine vraag:

Kijk alsjeblief nog even om,

de vertrekken zitten meer dan vol.

er zijn zelf mensen 

op de asfalt gestopt.

Het bleek gewoon te klein

voor een dame zoals jij...

Veel te jong en totaal onverwacht.

...

Jij, die zoveel liefde bezat

Jouw herinneringen gegoten

in een nooit te vergeten glimlach.

'Bedankt' 

dat je in ons leven was.

@nja Raes

Geboren op 20 september 1950 en onverwacht overleden op 25 maart 2015

F*ck!

Zie haar nu zitten,

hoofd klem
tussen de benen,

helemaal buiten zichzelf.

Alleen zij en het verderf.

Haar hart klopt razendsnel.

Een week later...

leest ze met flarden

hun ouder geworden handen

en spuugt ze de letters in een brief.

Witte Stofjassen,

een doorgelegen matras.

F*ck, 'k ben het zat...

©nja

lost...

Time heals all wounds...

Huilen zal 

ik later wel,

als de pijn 

wat zachter 

is geworden 

en je stem

in de verte 

als een echo 

weerklinkt.

Waar is de tijd?

@nja

Later...

Later,

als het verdriet gesleten is

en het donkere heeft 

tijd gemaakt voor licht, 

dan zal je terug leven.

Alsof doodgaan 

niet van alle dagen is.

Ik voel het toch, 

het knaagt, maakt bezwaar, 

doet niet onzinnig of theatraal.

eigenlijk is het nooit weggeweest,

al een geluk, 

want had hij me al verlaten

dan was vadertje dood
langs geweest en
had hij binnensmonds gefluisterd

Het is tijd...

@nja

Blablaatjes...

Praatjes 

zijn zaadjes 

die uitgroeien 
tot 
granaatjes
...
@nja

Lang geleden...

Met vlag en wimpel 

heb ik staan zwaaien,

gillen en kraaien.

Eureka...ik kan het!

Wie had het ooit nog gedacht,

totaal onverwacht.

De sprong in het duister...

geen onwennig gefluister.

Schaamteloos op weg naar 

dat ene gevoel, een doel.

Verveling sterft bij naam.

En ik, 

ja, mevrouwtje, 

IK blijf doorgaan.

Zalig gevoel,

te weten dat er iemand

bestaat die in me gelooft,

niks belooft, maar me terug

laat streven naar een taal

die slechts door enkelingen

wordt verstaan.

Lang geleden...

Geloof me, ik was vergeten...

maar nu ik leer proeven, smaakt het naar meer.

@nja

Ik wil...

Ik wil praten

met het verleden 

en vragen

of ze is vergeten, het heden.

Ik wil verbergen,

de krassen in mijn hart

omdat ik je graag zag.

Ik wil sterven in de herinnering

van een kind dat in haar tranen

de liefde terugvindt.

Ik wil kunnen kiezen

zonder telkens weer te verliezen,

vasthouden aan al wat kleurrijk was.

Ik wil mezelf kunnen bevrijden

zonder achterom te kijken

naar een tijd waarin jeugdigheid

slechts een sprookje was...

Ik wil schrappen de woorden, jouw spraak.

Zodat het opstaan makkelijker gaat.

 (Het gaat...)

@nja



Sterk verlangend...

♥♥♥

verslingerd

verkikkerd

vervuld van liefde

het hongeren

zuchten en vluchten

het sidderen en beven

het reikhalzend uitkijken,

Mmm...
daar is hij weer

sterk verlangend naar meer
Verdomme
dat doet zeer!

♥

@nja