Ik was op m'n werk toen je me wou spreken.
Ik wist eerlijk gezegd al wat je me duidelijk wilde maken.
Maar toch bleef ik ergens de hoop koesteren dat je zou bijdraaien.
Hoe vaker we spraken, hoe meer respect ik kreeg voor je beslissing.
's nachts lag ik te woelen, ik vroeg me af of we werkelijk alles hadden gehad.
En telkens kwam ik tot de conclusie dat er geen uitweg meer mogelijk was.
Je had geprobeerd, meermaals zelfs en niemand,
maar dan ook niemand kon je dan ook iets kwalijk nemen.
Toch besefte ik tegelijkertijd dat het afscheid nemen dichterbij kwam
en ik er eerlijk gezegd niet klaar voor was.
...
Nu vandaag, weet ik me nog steeds geen raad, niet dat ik verloren ben of opgeef
maar het gemis is er enkel groter op geworden.
Toen ik de eerste maal terug je huis betrad keek ik meteen naar de trap,
Zou ze roepen, zou ze... neen :'(
Je laatste sms-je heb ik bewaard, zoals het een echte soulmate betaamd.
Mens toch, wat zag ik je graag♥
©Raes Anja
1 opmerking:
ze had geen keus, maar het blijft een groot gemis van deze prachtmeid!
mama beer xxxx
Een reactie posten