Als ik ga...

Als ik verdwijn,

gewoon opga in het niets.

Dan is er nog altijd 

die oude dame op haar even oude fiets.

Dan is het buiten kouder dan op straat.

En tel je 's ochtends meer rimpels op je gelaat.

Als ik vertrek, 
gewoon voor altijd.

Dan lieve mensen is het tijd,

tijd om te rouwen.

Niet met jullie handen gevouwen

maar met een opgegeven hoofd

zoals je me plechtig hebt beloofd.

Geen zinloze woorden, 

geen troost.

Maar bonte strofen 

die klinken om ter mooist.

©Raes Anja