Zie haar nu zitten,
hoofd klemtussen de benen,
helemaal buiten zichzelf.
Alleen zij en het verderf.
Haar hart klopt razendsnel.
Een week later...
leest ze met flarden
hun ouder geworden handen
en spuugt ze de letters in een brief.
Witte Stofjassen,
een doorgelegen matras.
F*ck, 'k ben het zat...
©nja
Geen opmerkingen:
Een reactie posten