Ik wil praten
met het verleden
en vragen
of ze is vergeten, het heden.
Ik wil verbergen,
de krassen in mijn hart
omdat ik je graag zag.
Ik wil sterven in de herinnering
van een kind dat in haar tranen
de liefde terugvindt.
Ik wil kunnen kiezen
zonder telkens weer te verliezen,
vasthouden aan al wat kleurrijk was.
Ik wil mezelf kunnen bevrijden
zonder achterom te kijken
naar een tijd waarin jeugdigheid
slechts een sprookje was...
Ik wil schrappen de woorden, jouw spraak.
Zodat het opstaan makkelijker gaat.
(Het gaat...)
@nja
1 opmerking:
Amaai Anja, zeer herkenbaar en ontroerend! xx Marleen DE MESMAEKER
Een reactie posten