zondag 26 maart 2017
Mijn eigen weg...
Alsjeblief,
gun me een vaarwel,
een tot ziens
of een tot later misschien.
En vergeef me,
Jouw blik,
mijn verlangen.
Onze wandelingen hand in hand.
...
Toe, laat me in stilte verdwijnen,
een afscheidsbrief schrijven.
Zodat je kan blijven herhalen,
dat je nooit had gedacht
hoe groot en pijnlijk
de herinnering wel was.
©nja Raes
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Verlangend...
Jij stoere bast zonder neiging voor 2 laat me vol verlangen staan. Ik, de dwaas die steeds tot het gevoel en de verbeelding praat, schre...
-
Ergens tussen de tafel en het bed... Hoe meer de tijd haar vleugels spreidt, hoe verder de spanwijdte reikt. Net zoals twee speelzieke acte...
-
De eenvoud sterft in de meervoud van mensen die niet weten waar het eigenlijk om draait. Het is balanceren tussen goed en kwaad....
-
Who`s fooling who? Soms ga ik terug in de tijd om na te gaan waar het fout liep. Het was de woekering, het verdriet dat menig sporen achte...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten