Marina,
Het voelde anders,
zo onverwacht...
Toch fluisterde je heel zacht.
dat je alles al had gehad.
Voor het eerst in jouw leven
wou je vergeten,
de ellende,
de pijn.
Je lichaam moegestreden.
Het was vroeg in de avond...
Wij zijn gekomen...
Je sloot jouw ogen
en lag roerloos neer
Je bent niet meer...
Tranen als parels
draag ik met me mee...
Dank je voor weleer!
©Anja Raes
Afscheid van een collega/vriendin + 9 maart 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten