Ik zag je
laatst kuieren
door de stad
Je ogen keken
zwarter dan zwart
zo onbereikbaar,
zo hard.
zo hard.
Doodgaan,
het klinkt zo theatraal
en toch sterven we allemaal
aan het eind van dit verhaal.
©Raes Anja
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Verlangend...
Jij stoere bast zonder neiging voor 2 laat me vol verlangen staan. Ik, de dwaas die steeds tot het gevoel en de verbeelding praat, schre...
-
Ergens tussen de tafel en het bed... Hoe meer de tijd haar vleugels spreidt, hoe verder de spanwijdte reikt. Net zoals twee speelzieke acte... -
De eenvoud sterft in de meervoud van mensen die niet weten waar het eigenlijk om draait. Het is balanceren tussen goed en kwaad....
-
Who`s fooling who? Soms ga ik terug in de tijd om na te gaan waar het fout liep. Het was de woekering, het verdriet dat menig sporen achte...
1 opmerking:
so true !! xxx
Een reactie posten