Lost...
Voor heel even zag
ik door het bos
de bomen niet meer.
Als een treurwilg stond
ik te staren op een pad
vol informatie.
Duizenden bladen
over vaag(k) gestelde diagnoses
en ontspoorde woorden
spoken eenzaam door mijn hoofd.
Stam doorgroefd,
wortels verdroogd..
Heel m'n spreken gewenteld
in een zin van wangeloof.
Twijfels gezaaid, takken gekneusd.
En wij achterblijvend
met een lege beurs.
Nachtmerrie
(en ik... badend in het zweet).
©Raes Anja
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Verlangend...
Jij stoere bast zonder neiging voor 2 laat me vol verlangen staan. Ik, de dwaas die steeds tot het gevoel en de verbeelding praat, schre...
-
Ergens tussen de tafel en het bed... Hoe meer de tijd haar vleugels spreidt, hoe verder de spanwijdte reikt. Net zoals twee speelzieke acte... -
De eenvoud sterft in de meervoud van mensen die niet weten waar het eigenlijk om draait. Het is balanceren tussen goed en kwaad....
-
Who`s fooling who? Soms ga ik terug in de tijd om na te gaan waar het fout liep. Het was de woekering, het verdriet dat menig sporen achte...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten