Een vertelseltje...
Weet je nog,
toen we als kind
in sprookjes geloofde.
We streden met z'n allen tegen onrecht.
De ene was een soldaat,
de andere een toverfee.
En ieder kind deed onbezonnen mee.
We speelden met z'n allen verstoppertje,
zochten een schuilplaats onder de kast,vergaten onze zorgen,
omdat we dachten dat alles
wat toen gebeurde normaal was.
Tot die ene dag:
'Gevoelens in de knoop'
Je werd volwassen,
proefde gulzig van het leven,
nam gretig een stukje vrijheid
(dat in werkelijkheid gezichtsbedrog was) mee.
Je kwam, zij gingen.
Je huilde , zij lachten.
Niets was zoals je verwachtte
Haar prins op het witte paard
reed met een opgefokte rammelkar, onbetaald.
Hij, onze superheld
kwam tijdens het zweven
met gans z'n lijf en leden
tegen de betonnen stenen terecht.
Resultaat: een gekneusde ziel
en talrijke blauwe plekken onder z'n huid.
Stapje voor stapje
werden we allen wakker
in een wereld dat op het einde
geen winnaars, maar enkel verliezers telt.
In onze doen en laten zijn we immers allen
samen potentiële gevaren.
Zo kunnen we oneindig blijven verhalen
dat gevoel in laatste instantie het krachtigste wapen is ... (zucht).
©Raes Anja
Geen opmerkingen:
Een reactie posten